Met een Italiaanse moeder en Marokkaanse vader groeide Malika Ayane op in de multiculturele, oostelijke rand van Milaan. De in 1984 geboren zangeres zong, vaak solo, in het kinderkoor van het Teatro alla Scala en studeerde cello aan het conservatorium van Milaan. Ze zong een paar commercials in en werd ontdekt door Caterina Caselli, die haar een platencontract op haar Sugar-label gaf. In 2008 verschenen de eerste singles: ‘Sospesa’, een duet met Pacifico, met wie ze vaak samen schreef, en de hit ‘Feeling better’. Ze nam een cover van ‘Blue Christmas’ op, in duet met Andrea Bocelli, en begeleidde hem op zijn Britse tournee. In 2009 nam Malika deel aan de beginnerssectie van San Remo. ‘Come foglie’, dat ze op de duettenavond ook met Gino Paoli zong, werd er tweede, was dat jaar de grootste San Remo-hit en eindigde in de top 10 van het jaar. Haar debuutalbum stond vervolgens anderhalf jaar in de hitparade.
…in 2015 derde werd met ‘Adesso e qui (nostalgico presente)’ en voor de tweede keer de Mia Martini Award won…
Het jaar nadien nam ze deel bij de gevestigde waarden, waar ze vijfde werd en de Mia Martini Critics Award won met haar volgende klassieker ‘Ricomincio da qui’. Het publiek was het er niet mee eens dat ze niet op het podium eindigde en ook het orkest liet zijn ongenoegen blijken door ostentatief de partituren op het podium te gooien. Over het nummer zei ze dat men altijd schrijft over het begin of het einde van een liefde, maar dat zij het eens wou hebben over een liefde in balans. Het werd hoe dan ook een dikke hit en ook het album ‘Grovigli’ haalde de tweede plaats. Malika nam nog vier keer deel aan San Remo, waar ze in 2015 derde werd met ‘Adesso e qui (nostalgico presente)’ en voor de tweede keer de Mia Martini Award won.
…Conte zei over Malika dat haar stemkleur hem doet denken aan donkeroranje met de smaak van bittere en zeldzame kruiden…
Ze schreef nummers voor Valerio Scanu en werkte samen met Paolo Conte, Claudio Baglioni, Laura Pausini, Raphael Gualazzi en Francesco De Gregori. Ze nam ook een duet op met Cesare Cremonini, met wie ze een tijdje samen was, zetelde in de jury bij ‘X-Factor’ en presenteerde ook op radio en tv. Ze nam nummers op voor films, zoals bijv. een cover van ‘La prima cosa bella’ van Nicola Di Bari, speelde zelf in een paar films en nam de hoofdrol op zich in de musical ‘Evita’. In 2021 bracht ze op San Remo een eerbetoon aan haar ontdekster Caterina Caselli, met haar door Paolo Conte geschreven 60’s-hit ‘Insieme a te non ci sto più’. Conte zei over Malika dat haar stemkleur hem doet denken aan donkeroranje met de smaak van bittere en zeldzame kruiden.
Andere toppers van Malika Ayane:
* Hello! (2010) (Om 10 jaar carrière te vieren lanceerde Cesare Cremonini een compilatie met zijn hits, waaronder ook die met Lùnapop, een album dat meer dan drie jaar in de Italiaanse charts bleef hangen. Er stonden ook twee nieuwe nummers op de plaat, waaronder ‘Hello!’, dat hij opnam in duet met Malika Ayane, met wie hij toen een koppel vormde. Het is een lied over liefde en absoluut vertrouwen. Hij vroeg Malika om op die manier het anders alleen mannelijke standpunt in het nummer mee om te zetten in een dialoog.)
* E se poi (2013) (Met dit nummer haalde ze de vierde plaats in San Remo. Het was de tweede single uit het album ‘Ricreazione’. Met de titel en zeker ook met de hoes wilde ze tonen dat ze plezier beleeft aan het zingen en maken van haar muziek. Ze wilde een hoes, die doet denken aan oude Italiaanse komedies. Ze zit er aan tafel, in het gezelschap van veel vrienden, onder wie ook haar toenmalige man en Caterina Caselli. Het was een heel gedoe om die foto gemaakt te krijgen, maar ze stond erop, omdat ze gelooft in de schoonheid van platenhoezen en ze als jong meisje haar spaargeld uitgaf aan platen met mooie covers, zoals ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ van The Beatles.)
* Neve casomai (un amore straordinario) (2014) (laatste single uit het album ‘Ricreazione’, dat op 2 stond en zich een jaar in de hitparade parkeerde. Ze schreef het opnieuw samen met Pacifico en liet zich voor het arrangement inspireren door ‘My love’ van Paul McCartney.)
* Senza fare sul serio (2015) (zeer grote zomerhit uit haar vierde album ‘Naïf’. Voor dit album haalde ze inspiratie uit Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse dansmuziek, na een bezoek aan Marokko. Op dit album coverde ze ook Vasco Rossi’s ‘Vivere’.)
* Stracciabudella (2018) (lead-single uit haar vijfde album ‘Domino’. Ze was dol op de symboliek van dominostenen, die altijd andere combinaties opleveren en waarmee ze hier haar liedjes vergeleek.)
Extra clips:
