Paolo Conte wordt beschouwd als een van de meest innovatieve Italiaanse songschrijvers. Paolo kreeg de muziekmicrobe door zijn ouders met de paplepel ingegeven. Geboren in 1937 in Asti, nam hij van jongs af pianoles en luisterde hij naar de platen die zijn vader kocht. Samen met zijn broer Giorgio kreeg hij zo helemaal de liefde voor jazz te pakken. Hij werd advocaat, maar leerde ondertussen ook trombone en vibrafoon spelen, en startte begin jaren ‘60 zijn eigen jazzband, met daarin ook zijn broer. Ze kregen een platencontract, maar het succes bleef uit. Ondertussen werd Conte’s compositorisch talent wel ontdekt en nam Adriano Celentano hem op in zijn clan. Meteen schreef hij de muziek van de grote hits ‘La più bella coppa del mondo’ en ‘Azzurro’ voor Celentano, maar hij leverde ook hits af voor Caterina Caselli (‘Insieme a te non ci sta più’), Patty Pravo (‘Tripoli ’69’) en Enzo Jannacci (‘Messico e nuvole’).
…wordt beschouwd als een van de meest innovatieve Italiaanse songschrijvers…
In 1974 stopte hij als advocaat en liet hij zich door producer Lilly Greco overtuigen om zijn eigen teksten te schrijven en zelf ook zijn nummers uit te voeren, hoewel hij helemaal niet dol was op zijn eigen stem. Hij nam vanaf dan regelmatig een album op, maar het duurde nog tot 1987 vooraleer met het album ‘Aguaplano’ de echt grote doorbaak er kwam. Veel van zijn oudere nummers werden met de tijd alsnog populair. Conte voelde zich gevleid toen Francesco De Gregori en Lucio Dalla zijn ‘Un gelato al limon’ in 1979 zongen op hun ‘Banana Republic’-tour. Hij begon steeds meer op te treden en brak door in het buitenland. Hij kreeg vooral een speciale band met Frankrijk, waar hij werd gehonoreerd. Net als Fabrizo De André kreeg hij in Italië het record aantal van zeven Tenco Awards.
Toppers van Paolo Conte:
* Sparring Partner (1984) (uit het eerste album, gewoon ‘Paolo Conte’ getiteld, dat hij voor het label CGD opnam. Het is met dit album dat hij op het internationale, vooral Franse, toneel verscheen. Hij zei later dat zijn optredens in Parijs en succes in Frankrijk de poorten naar de rest van Europa openden. Het nummer ‘Sparring Partner’ verscheen het jaar voordien ook al in een instrumentale versie in de film ‘Tu me turbi’ van Roberto Benigni. De muziek van Conte werd trouwens vaak in films gebruikt en ook ‘Sparring Partner’ was heel erg aanwezig als hoofdthema van de film ‘5×2’ met Valeria Bruni Tedeschi, zus van Carla Bruni.)
* Max (1987) (single uit het album ‘Aguaplano’, waarmee hij ook bij ons doorbrak en in Nederland zelfs de top 10 haalde. De opbouw van het nummer is gebaseerd op de ‘Bolero’ van Maurice Ravel. Achter de (korte) tekst moeten we volgens Conte niet veel zoeken, hij wilde vooral de compositie laten doorwegen. Hij vond Max een mooie naam en vond dat die bij het nummer paste. Hij zei dat je er een vriend in kan zien, die bezig is met iets gevaarlijks of mysterieus, iemand om best een beetje op afstand te houden.)
Extra clips:
