Als een Italiaanse Elvis Presley begon Adriano Celentano zijn indrukwekkende carrière in de jaren ’50. In 1959 brak hij door als solozanger, ongeveer gelijktijdig met zijn vrouwelijke tegenhanger en goede vriendin Mina. Met alleen al tot 1970 bijna 40 top 10-hits was hij de grootste Italiaanse hitmachine. In 1963 richtte hij zijn eigen platenlabel Clan op, waarbij hij ook bevriende muzikanten en jong talent rond zich verzamelde, een beetje zoals Frank Sinatra en zijn Rat Pack. Hij nam vijf keer deel aan San Remo, waar hij in 1970 in de prijzen viel met ‘Chi non lavora, non fa l’amore’, dat toen ook gezongen werd door zijn vrouw Claudia Mori. Celentano bouwde ook een gelijklopende acteercarrière uit. Voor de film ‘Serafino’ werd hij in 1969 genomineerd als beste acteur op de Golden Globes. Hij begon later ook te regisseren en zijn film ‘Yuppi Du’ was een groot succes in 1975. Met zijn rockgroepje I Ribelli was hij trouwens ook als zichzelf te zien in ‘La dolce vita’ van Fellini.
…met alleen al tot 1970 bijna 40 top 10-hits was hij de grootste Italiaanse hitmachine. In 1963 richtte hij zijn eigen platenlabel Clan op, waarbij hij ook bevriende muzikanten en jong talent rond zich verzamelde, een beetje zoals Frank Sinatra en zijn Rat Pack…
In 1968 stond hij zeven weken op 1 met ‘Azzurro’. Het jaar voordien had de dan nog onbekende Paolo Conte voor hem ‘La coppia più bella del mondo’ geschreven, een duet waarmee Celentano en Claudia Mori een nummer 1-hit scoorden. Advocaat Conte maakte deel uit van de Celentano-clan en door het grote succes van de single zei Celentano geen nee, toen tekstschrijver Vito Pallavicini hem het door Conte gecomponeerde ‘Azzurro’ aanbood. Paolo Conte was erg opgezet met hoe Celentano het nummer zong. Hij vond hem erg ‘menselijk’ klinken en zelf zou hij het nummer later ook nog vaak live brengen. ‘Azzurro’ werd uitgeroepen tot het wereldwijd bekendste Italiaanse nummer aller tijden en werd het officieuze volkslied van Italië.
Als zanger had hij ook in de jaren ’70 veel hits en bleef hij ook vooral in Frankrijk in de charts opduiken. Vanaf de jaren ’80 bracht hij minder uit, maar hij bleef regelmatig scoren. In 1998 oogstte hij een triomf met ‘Mina Celentano’, een album dat hij samen met Mina opnam. Vervolgens had hij nog veel succes met diverse samenwerkingen met Mogol en Gianni Bella. Vanaf 2005 ging hij ook de tv-show ‘Rockpolitik’ presenteren op RAI Uno, waarbij ‘Il ragazzo del via Gluck’, dat hij samen met Eros Ramazzotti bracht, ongeziene kijkcijfers haalde. In 2008 zong hij het nummer ook in het stadion van Inter Milaan, ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van de club. Na meer succes in 2011, met Jovanotti en Franco Battiato, liet hij zich in 2012 nog eens als speciale gast zien op San Remo. Met zijn opvattingen over politiek en religie zorgde hij daar voor controverse, kreeg hij reactie uit het publiek en daarna vooral kritiek uit katholieke hoek. Het nam niet weg dat zijn duet met goede vriend en gelegenheidspresentator Gianni Morandi hem dat jaar het hoogste kijkcijfermoment van San Remo opleverde. In 2016 brachten de zeventigers Mina en Celentano een nieuwe plaat uit die weer de eerste plaats van de albumlijst haalde.
…uitgeroepen tot het wereldwijd bekendste Italiaanse nummer aller tijden en werd het officieuze volkslied van Italië…
Andere toppers van Adriano Celentano:
* 24’000 baci (1961) (dit was zijn eerste deelname aan San Remo. Hij zat op dat moment in het leger en moest een speciale toelating van het Ministerie van Defensie krijgen om te kunnen meedoen. Hij had toen al elf top 10-hits gescoord en met dit nummer sloop er een beetje rock-‘n-roll binnen in het festival. Hij werd tweede, haalde een nummer 1-hit in zijn thuisland en scoorde ook hier en daar in het buitenland. Het werd zelfs een dikke top 5-hit in Wallonië en in het Frans ook een grote hit voor Dalida.)
* Il ragazzo della via Gluck (1966) (met deze klassieker keerde Celentano na vijf jaar terug naar San Remo. Aanvankelijk zou hij deelnemen met ‘Nessuno mi puo giudicare’, maar hij vond het nummer niet bij hem passen. Hij was inmiddels getrouwd en vader van drie kinderen en wou zich muzikaal op een andere manier tonen, niet meer als pure rock-‘n-roller. Daardoor kwam het nummer bij Caterina Caselli terecht die er tweede mee werd en een nummer 1-hit scoorde. Celentano haalde met zijn nummer zelfs de finale niet. Het publiek zat blijkbaar niet te wachten op een eerder rustige folk-ballade van een ‘nieuwe’ Celentano. Adriano werd in 1938 geboren in de via Gluck in Milaan, een straatje parallel aan de spoorweg. In het nummer blikt hij melancholisch terug op hoe de stationsbuurt, waar hij als kind woonde, inmiddels helemaal veranderd en sterk geürbaniseerd is. Celentano was ondertussen erg milieubewust geworden en wou dat ook steeds meer in zijn teksten tonen. Hij werd later ook vegetariër, sloot zich als grote dierenvriend bij Greenpeace aan en kwam op tegen kernenergie. Op San Remo flopte zijn nummer volledig, maar het werd uiteindelijk wel de vierde grootste hit van het jaar en, net als ‘Azzurro’, één van de belangrijkste nummers van zijn carrière. Françoise Hardy nam in 1966 ook deel aan San Remo en haalde de finale met ‘Parlami di te’. Daar zag ze het optreden van Celentano en viel ze helemaal voor zijn nummer. Ze nam het op in het Frans en zo werd ook ‘La maison où j’ai grandi’ één van de belangrijkste nummers in de carrière van het Franse icoon.)
* Una festa sui prati (1966) (grote hit uit 1966 die een dubbele a-kant vormde met ‘Mondo in mi 7a’. Het verhaal van een groepje vrienden, dat van een picknick op het grasveld geniet, met de daarbij horende onschuld en liefde, wordt ondersteund met een heel aanstekelijke, vrolijke melodie. Het nummer werd ook een top 10-hit in Duitsland en Oostenrijk.)
* Sotto le lenzuola (1971) (Een jaar nadat hij San Remo won met een controversieel, antisyndicaal nummer, tegen de tijdsgeest van ’68 in, keerde hij in 1971 voor de laatste keer terug als San Remo-deelnemer. Dit nummer vertelt over de escapades van een man die zijn vrouw met een vriendin bedriegt, maar haar, zonder succes, probeert wijs te maken dat hij met zijn vrienden gaat pokeren. De luchtige, met banjo ondersteunde folkmelodie werd vijfde en ‘Il Molleggiato’, zoals hij door zijn aparte manier van dansen al sinds zijn jeugd werd genoemd, had er weer een nummer 1-hit mee te pakken.) (Het nummer staat nog niet op Spotify.)
* Prisencolinensinainciusol (1973) (In 1972 bracht hij het album ‘Il mali del secolo’ uit, waarin hij het in elk nummer over een sociaal thema had, zoals drugs, milieuvervuiling en bouwspeculatie. Daarna beweerde hij dat hij op dat moment de wereld niet goed meer begreep en daarom maakte hij dit mysterieuze nummer, zonder enige betekenis, in een verzonnen ‘Celentanesca’-taal, ook zowat het eerste rap-getinte nummer ooit. Het werd een grote hit in Italië, maar het werd ook bij ons een top 5-hit, deed het nog beter in Wallonië en Frankrijk en haalde zelfs de Amerikaanse top 100.)
* Svalutation (1976) (een lied met een ironische tekst over de economische en politieke toestand waarin Italië zich op dat moment bevond. Het nummer werd in de jaren ’90 ook als themanummer van een tv-show van Celentano gebruikt. De song was een dikke top 10-hit in Wallonië, Frankrijk en Zwitserland.)
Claudia Mori werd in 1944 geboren in Rome en begon als actrice. Na haar ontmoeting met Celentano, op een filmset in 1963, nam ze ook af en toe muziek op. Hun duet ‘La coppia più bella del mondo’ werd een dikke nummer 1-hit in 1967. Ze wijdde haar tijd vooral aan haar gezin en concentreerde zich meer op haar filmcarrière. Ze speelde vaak in films waarbij ook haar man was betrokken. In 1970 won ze San Remo, waar ze met Celentano hetzelfde nummer verdedigde, en ook in 1994 nam ze nog eens verrassend deel. Sporadisch scoorde ze ook wel eens een hit. Vooral ’Non succederà più’, met haar man op de achtergrond, werd een grote hit, ook in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Ze zetelde in de jury van X-Factor en is sinds 1991 directeur van platenfirma Clan.) (Het nummer staat nog niet op Spotify.).
Extra clips:
