Al op 13-jarige leeftijd begon de jonge Marcella Bella deel te nemen aan muziekwedstrijden, die ze vaak won. Ze kon echter moeilijk aan een platencontract geraken omwille van haar Siciliaanse accent. In 1969 mocht ze een door Mogol geschreven eerste single opnemen en was de 19-jarige zangeres uit Catania bijna gelanceerd. Het succes kwam er vanaf het moment dat haar oudere broer, Gianni Bella, en Giancarlo Bigazzi haar nummers begonnen te schrijven. In 1972 zorgde ‘Montagne verdi’, waarmee ze deelnam aan San Remo, voor de grote doorbaak. Het nummer gaat over een meisje dat vol nostalgie terugdenkt aan de bergen, precies het verhaal van Marcella, na haar verhuis van de bergen rond Catania naar Milaan. Het werd een top 3-hit en later een evergreen. Ze scoorde vervolgens tot begin jaren ’80 een hele resem gesofisticeerde pop- en disco-hits en specialiseerde zich later meer in romantische ballades. Haar rebelse krullenbol leverde haar de leuke bijnaam ‘Cespuglio’ (struik/bosje) op.

…ze scoorde vervolgens tot begin jaren ’80 een hele resem gesofisticeerde pop- en disco-hits en specialiseerde zich later meer in romantische ballades…





Aanvankelijk zong ze alleen onder haar voornaam, maar in 1976 voegde ze haar achternaam toe, naar verluidt om de link met haar broer te beklemtonen. In 1979 nam ze voor het project ‘Little Lady’ een paar duetten met Joe Dassin op. Het was de bedoeling een musical te maken, maar die kwam er niet door het vroegtijdige overlijden van de Franse zanger. Vanaf 1981 nam ze nog zeven keer deel aan San Remo, waar ze tweede werd in 2005. Een paar keer stond ze er ook in duet met haar broer. Hoewel ze vooral nummers van Gianni zong, schreven ook Lucio Battisti, Mogol, Umberto Tozzi, Bruno Lauzi, Dario Baldan Bembo, Gino Paoli, Amedeo Minghi en Renato Zero liedjes voor haar. In het begin van haar carrière was ze een tijdje samen met Red Canzian van de groep Pooh en vanaf de jaren ’80 kreeg ze drie kinderen met haar latere partner. Ondertussen zingt ze nog steeds en duikt ze ook regelmatig op als jurylid in talentenjachten.
…Haar rebelse krullenbol leverde haar de leuke bijnaam ‘Cespuglio’ (struik/bosje) op…


Andere toppers van Marcella Bella:
* Sole che nasce, solo che muore (1972) (zomerhit uit haar debuutplaat ‘La più pallida idea’)
* Io domani (1973) (met deze tophit en klassieker won ze Festivalbar. Het nummer staat op haar tweede album ‘Mi ti amo’, met daarop voor het eerst in de Italiaanse muziek ook teksten over seksuele intimidatie op de werkvloer.)
* Nessuno mai (1974) (zeer grote zomerhit en één van de eerste Italiaanse pop/disco-hits. Het nummer gaat over een jonge vrouw die samen is met een getrouwde man, maar niet op hem kan rekenen omdat hij niet vrij is. De single werd daarna door Boney M. gecoverd als ‘Take the heat off me’.)
* Nell’aria (1983) (deze superhit wordt nog steeds beschouwd als een schoolvoorbeeld van de typische 80’s popmuziek. Het lied werd geschreven door haar broer Gianni en Mogol, waarbij naast de productie vooral de enorm sterke interpretatie van Marcella werd geprezen.)




Gianni Bella volgde eind jaren ’60 zijn zes jaar jongere zus van Catania naar Milaan om er ook zijn eerste stappen in de muziek te zetten. Met Giancarlo Bigazzi schreef hij zo goed als alle hits van Marcella in de jaren ’70 en vanaf begin jaren ’80 ging hij een partnership met Mogol aan, nadat diens wegen zich van Lucio Battisti hadden gescheiden. Hij schreef veel belangrijke nummers voor Gianni Morandi, o.a. twee San Remo-liedjes, en Adriano Celentano.


Als zanger scoorde hij een grote zomerhit in 1974 met ‘Più ci penso’ en twee jaar later won hij Festivalbar met de klassieker ‘Non si può morire dentro’, de tweede grootste hit van 1976, na ‘Ancora tu’ van zijn grote voorbeeld Lucio Battisti. De single, die ook furore in Spanje maakte, gaat over een voltooid liefdesverhaal. Hij heeft haar verlaten, waarna zij zegt dat je vanbinnen niet kan sterven. Een jaar later keert hij terug, is zij niet meer vrij en voelt hij zich vanbinnen doodgaan. Ook in 1978 scoorde hij met de single ‘No’ en in 1986 werd ‘L’ultima poesia’, zijn eerste duet met zijn zus, een grote hit. Vanaf de jaren ’80 nam hij vijf keer deel aan San Remo. Vaak werkte hij ook samen met zijn broers Antonio en Rosario Bella. In 2010 kreeg hij een beroerte en moest hij lang revalideren. In 2015 organiseerde Marcella een groot evenement in Milaan, waar de muziek van haar broer werd gevierd, live uitgezonden op tv. Vrienden als Umberto Tozzi, Loredana Bertè en Annalisa traden er op.



Extra clips: