Ik las onlangs op songfestival.be een pleidooi voor een jaarlijks terugkerend festival, waaruit de Vlaamse kandidaat voor het Songfestival kan voortvloeien. Het deed me in grote lijnen denken aan wat ik de VRT zelf vorig jaar heb voorgesteld. Songfestival.be geeft aan dat ze een beetje groots dromen, maar ik volg hen daar wel in. Ik heb mijn voorstel er nog eens bijgenomen en een beetje aangepast.
Ik ben ook voor een jaarlijks terugkerend festival, losstaand van het feit of Vlaanderen al dan niet dat jaar deelneemt aan het Songfestival. Ik vond het zeker niet verkeerd om ook gewoon artiesten aan te duiden hoor, maar het werkt niet altijd, het creëert minder interesse bij het publiek en het ontneemt veel goede artiesten de kans om ook eens op dat grote podium te belanden. Het belangrijkst vind ik dat er veel hits worden gemaakt en artiesten in de aandacht kunnen komen. Met een uitgebreide puntentelling vrees ik dat veel relevante namen zullen afhaken. Zo is het altijd geweest hè. Daarnaast vind ik het ook geen goed idee om weer met een vakjury uit te pakken, die zijn mening moet geven. Dat een vakjury meestemt, vind ik wel terecht, maar hun commentaar polariseert steeds en duwt vaak ook een underdog naar voor waar het publiek hysterisch van wordt maar die men na het festival als een baksteen laat vallen. We hebben het vaak meegemaakt, denk maar aan Axel Hirsoux en Ishtar…
…dat een vakjury meestemt, vind ik wel terecht, maar hun commentaar polariseert steeds en duwt vaak ook een underdog naar voor waar het publiek hysterisch van wordt maar die men na het festival als een baksteen laat vallen. We hebben het vaak meegemaakt, denk maar aan Axel Hirsoux en Ishtar…
Ik kijk vooral in de richting van Italië en hun festival van San Remo. Uiteraard bestaat het festival daar al heel lang, maar een groot deel van de hier bekende Italiaanse hits, is ook daarvan afkomstig. Denk maar aan ‘La solitudine’ van Laura Pausini, ‘L’italiano’ van Toto Cutugno of zelfs ‘Con te partiro’ van Andrea Bocelli. Zeker de laatste jaren was het daar echt weer een schot in de roos. Niets dan relevante artiesten die deelnemen, voor elk wat wils, alle genres en leeftijden, met als gevolg dat ook dit jaar de hele Italiaanse top 20 door San Remo-nummers werd bezet. Dat is toch echt ongelofelijk! De radio springt volledig mee op de trein, maar ook op de streamingportalen scoren de nummers volop. Waarom zou dat hier ook niet (een beetje) kunnen als we het op de best mogelijke manier doen waardoor ook de juiste artiesten op het podium willen staan? Belangrijk is dat ze dan ook het nummer komen brengen zoals dat anders bijv. de leadsingle van hun nieuwe album zou zijn, enfin, alleszins gemaakt zonder te veel na te denken of het al dan niet geschikt is voor het Songfestival, maar gewoon de single waarmee ze willen uitpakken.
In mijn voorstel wordt het festival gekoppeld aan de week van de muziek en ook aan de MIA’s, met de bedoeling er een echte feestweek van de muziek van te maken waarin een hele resem hits worden gemaakt en de successen van het voorbije jaar worden bekroond. Net als in Italië opteer ik niet voor één avond of een vaste avond gedurende een aantal weken. Ik zou ook gaan voor vijf opeenvolgende avonden. Dat klinkt natuurlijk enorm ambitieus, maar blijkbaar slagen ze er in Italië al jaren wel in om er een kijkcijfersucces van te maken. De uitzendingen moeten hier wel een stuk korter dan daar, want marathons van vijf uur hebben hier geen zin…
Ik zou 20 relevante namen kiezen: gevestigde waarden, een paar coryfeeën van het verleden en een aantal nieuwe namen die wel al wat feiten kunnen voorleggen maar nog een duwtje nodig hebben, zoals zeker ook een paar namen uit bijv. de Nieuwe Lichting e.d. Zo kan je de eerste avond 10 van de 20 artiesten hun nieuwe nummer laten voorstellen. Tijdens de uitzending is ook plaats voor een paar andere muzikale gasten: artiesten die een MIA krijgen voor hun succes het jaar voordien, de grote lokale hits van het moment/jaar voordien en artiesten die een lange carrière hebben gehad en gevierd worden (een beetje zoals bij de Eregalerij). Op die manier zit er naast de nieuwe nummers ook zeker veel herkenbaars voor het publiek in de show. De tweede avond kunnen dan de andere 10 artiesten hun nummer voorstellen en zijn er ook andere muzikale gasten. De nadruk moet op de muziek liggen, niet op de stemming. Ik zou net als in Italië ook met een orkest en dirigent naar keuze werken. Het maakt de show in Italië een pak opvallender, specialer en prestigieuzer. Je ziet ook de artiesten zelf daarvan genieten. Het draait daardoor ook niet om acts, dansjes e.d. maar om de muziek. Uiteindelijk moet maar één nummer een act krijgen en dat is op het Songfestival zelf hè. Daar kan nadien aan gewerkt worden. Mij lijkt het niet zinvol om tijd en geld te steken in halfslachtige acts voor alle nummers. Een orkest en degelijke lichtshow volstaan in Italië ook en het zet de artiesten zelf echt goed in de verf.
…in mijn voorstel wordt het festival gekoppeld aan de week van de muziek en ook aan de MIA’s, met de bedoeling er een echte feestweek van de muziek van te maken waarin een hele resem hits worden gemaakt en de successen van het voorbije jaar worden bekroond…
Voor de jurering kan je met een vakjury, televoting, pers, orkest, … werken, zolang het maar een duidelijke mix is. Op het einde van de eerste en tweede avond wordt dan de top 3 bekendgemaakt in willekeurige volgorde. Op die manier weet je dan al een beetje welke richting het uitgaat, maar blijft het spannend. Het is zo ook geen schande als je niet bij de top 3 zit. Uiteraard is een volledige puntentelling altijd het leukst voor de kijker, maar het gaat er in eerste instantie om de juiste artiesten aan boord te krijgen. Hoe meer de nadruk op de jurering ligt, hoe moeilijker.
De derde avond kunnen alle 20 artiesten hun nummer een tweede keer brengen, met op het einde nog eens de voorlopige top 5. Eventueel kan de eerste twee avonden alleen gestemd worden door bijv. de vakjury. De derde avond zou dan een andere jury, bijv. de persjury, kunnen worden toegevoegd. Dan bouwt het meer op en wordt het een beetje spannender.
De vierde avond kunnen alle 20 artiesten een nummer uit onze lokale hitgeschiedenis zingen. Dat mag, zoals in Italië, ook best in duet met een andere lokale artiest naar keuze. Zo krijgen nog meer artiesten de kans om zich weer eens in prime time te tonen en scoren ze, als hun duet aanslaat, misschien ook nog een hit. Na die avond kan er een derde jury bijkomen en kan weer een top 5 worden bekendgemaakt. Op de derde en vierde avond zijn er ook nog andere gasten, maar eerder beperkt tot een tweetal toppers.
Tenslotte komen we dan bij de vijfde avond, de finale. Hier zingen de 20 artiesten hun nummer voor de derde keer. Ondertussen zouden de nummers al bekend moeten klinken. Op dat moment zijn het in Italië al hits! Opnieuw slechts een paar extra gasten en vervolgens de uiteindelijke uitslag, waarbij de televoting ook wordt toegevoegd. Op het einde wordt de top 3 (of 5), in willekeurige volgorde, bekendgemaakt, wordt door alle jury’s opnieuw gestemd en wordt de top 3 vastgelegd. De winnaar kan naar het Songfestival, tenzij dat jaar Wallonië een kandidaat kiest. Nogmaals, een volledig scorebord is leuker, maar dan ligt de drempel te hoog om de relevante artiesten aan te trekken, zeker voor de eerste editie.
…de nadruk ligt op de muziek, niet op de stemming. Het is belangrijk dat grote(re) artiesten willen meedoen, zonder de angst om af te gaan. In Italië staat men te dringen om te mogen meedoen en zien artiesten het als een eer als ze de kans krijgen om deel te nemen. Het geeft hen de unieke mogelijkheid om in een paar shows hun nieuwe muziek voor te stellen en dat is een enorme promotiekans…
Verder zou ik zeker ook geen filmpjes van de artiesten tonen. Dat haalt de vaart en het live-element uit de show. Naast een goede presentator kan je dagelijks met andere gastpresentatoren werken, wat de show ten goede kan komen en het publiek kan aanspreken. Ik zou de artiesten vrij laten in hun taalkeuze. Samenwerken met de labels is belangrijk. Zij moeten mee bekijken welke van hun artiesten kunnen deelnemen. In Italië zit San Remo heel duidelijk mee in de releaseplanning van de labels.
De nadruk ligt op de muziek, niet op de stemming. Het is belangrijk dat grote(re) artiesten willen meedoen, zonder de angst om af te gaan. In Italië staat men te dringen om te mogen meedoen en zien artiesten het als een eer als ze de kans krijgen om deel te nemen. Het geeft hen de unieke mogelijkheid om in een paar shows hun nieuwe muziek voor te stellen en dat is een enorme promotiekans. Daarnaast worden hits en oude hits gevierd, wat samen allemaal kan resulteren in een grote muzikale feestweek met nieuwe hits in wording en de bekroning van oudere hits. De populaire muziek in het algemeen wordt gevierd. Net als bij de MIA’s kan trouwens na (en tijdens) de finale een eventueel sectorfeest worden gepland. Naast het wellicht niet-evidente financiële aspect, is ook de ondersteuning van radio, media en streamingplatformen essentieel.
Ik had vorig jaar ook als voorbeeld op basis van 2020 een aantal namen opgeschreven die in aanmerking komen om deel te nemen, maar voor volgend jaar is uiteraard een update nodig.
- Gene Thomas, Cleymans & Van Geel, Lissa Lewis, Mathias Vergels
+ The Starlings, Laura Tesoro, Ibe, Stan Van Samang, Milo Meskens, Metejoor, OT, Pommelien Thijs
+ Brihang, Het Zesde Metaal, Portland, Equal Idiots, Absynthe Minded, Faces On TV
+ Blackwave., TheColorGrey
- Nieuwkomers: Jérémie Vrielynck, Meskerem Mees, Dirk., Rhea, Dina Ayada, Mooneye, Tessa Dixson, IKRAAAN
- Kunnen ook deelnemen: Kommil Foo, Compact Disk Dummies, Willem Vermandere, Millionaire, School Is Cool, Glints, Netsky, Woodie Smalls, Willy Organ, Flying Horseman, Rex Rebel, Noémie Wolfs, High Hi, Mintzkov, Jonas Winterland, Radar Station, Admiral Freebee, Fixkes, Geike, Whispering Sons, 5napback, Daniël Busser, Chapter Two, Nina Butera, White Bird, Bobby, Sean Dhondt, Lennert Wolfs, Camille, Yevgueni, Günther Neefs, Belle Perez, Isabelle A, Bart Kaëll, Wim Soutaer, Willy Sommers, Brahim, Ronny Mosuse, Paul Michiels, Lissa Lewis, Senne Guns, Tinne Oltmans, Liliane Saint-Pierre, Dana Winner, Slongs, Laura Lynn, …
- Muzikale gasten: Niels Destadsbader, Mama’s Jasje, Regi, Angèle, Zwangere Guy, K3, Bart Peeters, Will Tura, Clouseau, Lost Frequencies, Milow, Oscar and the Wolf, Raymond vhG, Tourist LeMC, Bazart, Selah Sue, Dimitri Vegas & Like Mike, Hooverphonic, Balthazar (al kunnen die uiteraard ook deelnemen).
…niets dan relevante artiesten die deelnemen, voor elk wat wils, alle genres en leeftijden, met als gevolg dat ook dit jaar de hele Italiaanse top 20 door San Remo-nummers werd bezet…
In Italië zijn ze bijna elk jaar op deze manier verzekerd van een topnummer voor het Songfestival. Dat is daar bijzaak, maar het is mooi meegenomen. Zo zie ik het ook voor ons. Als je relevante artiesten aantrekt die gewoon hun ding doen, zonder zich te specifiek te richten op het Songfestival, dan komen daar gegarandeerd mooie dingen uit voort en misschien hebben we dan ook een sterk songfestivalliedje.
Wat zou het toch knap zijn als we hier ook iets dergelijks op poten zouden kunnen zetten hè. Ik weet dat ik het heel groots zie en er zeker allerlei belemmeringen en tegenargumenten zijn, maar ik wou de liefhebbers toch ook nog graag eens laten meedromen.
