Giampiero Anelli, begiftigd met een hees, bluesy timbre, zong begin jaren ’70 in de groep Le Calamite en kreeg in 1973 de kans om solo deel te nemen aan San Remo. Hij werd in 1947 geboren in Pavia en speelde als kind mee in een toneelstuk, waaraan hij de naam Drupi overhield, naar de triestig ogende hond Droopy van de Tax Avery-filmpjes. Met ‘Vado via’ eindigde hij onderaan in het San Remo-klassement en mocht hij niet naar de finaleavond. De zingende loodgieter dacht er de brui aan te geven, zich meer aan zijn andere hobby, vissen, te wijden en zich terug te trekken op zijn geliefde platteland, maar dan begon het tij te keren.
‘Vado via’ was totaal geen hit in Italië, maar vond zijn weg naar het buitenland. Het nummer haalde de Amerikaanse top 100 en zelfs de Engelse top 20, wat heel uitzonderlijk was voor een Italiaans nummer. Vooral in de Franstalige landen werd het een superhit, in Wallonië stond het zelfs drie weken op nummer 1, waar ook Dalida scoorde met de Franse versie van ‘Vado via’. Het jaar nadien brak hij wel stevig door in Italië. ‘Piccola e fragile’ werd er een dikke nummer 1-hit en ook ‘Rimani’, ‘Sereno è’ en ‘Due’ werden zeer grote hits. In 1975 won hij Festivalbar en een jaar later nam hij opnieuw deel aan San Remo. Uiteindelijk zou hij daar acht keer staan, met een derde plaats in 1982 voor het nummer ‘Soli’ als beste resultaat.
Gianni Nazzaro werd in 1948 geboren in Napels. In de tweede helft van de jaren ’60 nam hij onder de naam Buddy tientallen singles op, allemaal covers, ook van veel Italiaanse artiesten als Gianni Morandi, Bobby Solo en Adriano Celentano, wiens stemmen hij goed kon imiteren. Eind jaren ’60 begon hij in eigen naam nummers uit te brengen en in 1971 brak hij door met ‘Far l’amore con te’. Daarna volgde een mooi aantal hits, vooral de nummer 1-hit ‘Quanto è bella lei’ in 1972. Hij was een paar jaar succesvol in Frankrijk, met in 1975 met ‘Romanella’ ook een top 3-hit in Wallonië. Hij nam zes keer deel aan San Remo en zette zijn zangcarrière eind jaren ’70 op een laag pitje. Vanaf dan ging hij vooral acteren in populaire soaps en werd hij een gerenommeerde musicalzanger. Zo speelde hij bijv. in ‘Hello Dolly’ met Loretta Goggi. In 1987 wilde hij nog eens naar San Remo. Hij schreef zich in met het nummer ‘Perdere l’amore’, maar werd niet geselecteerd. Dat was vreemd, want het jaar nadien trok Massimo Ranieri met hetzelfde nummer naar het festival en won er. Gianni overleed in 2021 aan longkanker en was net daarvoor in het ziekenhuis hertrouwd met zijn eerste vrouw, de moeder van zijn twee kinderen, van wie hij ook een hele tijd gescheiden was.
Sandro Giacobbe debuteerde in 1971 met een eerste single, maar het succes was niet op de afspraak. De platenfirma zag wel het schrijverstalent van de in 1951 geboren Genuees en liet hem nummers schrijven voor andere artiesten. Als één van de vele Claudio Baglioni-klonen kwam de doorbaak er alsnog in 1974 met de single ‘Signora mia’. Er volgde een reeks hits, met ‘Il giardino proibito’ in 1975 en ‘Gli occhi di tua madre’ in 1976 als hoogtepunten. Met dat laatste nummer werd hij ook derde op San Remo. Hij nam daarna nog drie keer deel, maar na het succes van de single ‘Sarà la nostalgia’ in 1982 bouwde hij zijn zangcarrière af. Hij bleef wel optreden, maar ging zijn tijd vooral wijden aan het goede doel, vaak sport-gerelateerd. Hij was centrale verdediger in het voetbalteam van de Italiaanse zangers en was ook lang de coach van de ploeg. Momenteel zetelt hij nog steeds in de raad van bestuur van de organisatie.
Toni Santagata werd in 1935 geboren in Puglia en trok in de jaren ’50 naar Rome. Daar schreef en zong hij liedjes in het Italiaans, maar ook in het Pugliees dialect. Tegen het einde van de jaren ’60 maakte hij naam als cabaretier. In 1970 brak hij door als presentator en stand-upcomedian op de Italiaanse radio en tv, maar hij bleef ook zingen. In 1975 won hij Canzonissima en scoorde hij een grote hit met ’Lu maritiello’. Het werd ook een hit in Vlaanderen en Nederland en het is bij ons nog bekender als ‘Vino (waar blijft de wijn)’, in de versie van Imca Marina. Ook de volgende decennia bleef hij voor de RAI werken. Hij stierf in 2021 op 85-jarige leeftijd.
Extra clips:
