Alan Sorrenti werd in 1950 in Napels geboren en had een Welshe moeder. Hij bracht dan ook een groot stuk van zijn jeugd in Wales door. Rond zijn twintigste begon hij met experimentele, progressieve rockmuziek, waarna zijn eerste album, ’Aria’, in 1972 verscheen. Daarna verdiepte hij zich in de traditionele, alternatieve, Napolitaanse muziek, die hij herinterpreteerde en die hij trachtte te verfijnen. Hij bouwde met zijn specifieke stijl een mooie reputatie op bij de critici. Hij ging vervolgens veel reizen en kwam ook in Los Angeles terecht, waar hij in contact kwam met muzikanten en beïnvloed werd door de Amerikaanse muziek. In 1978 keerde hij terug naar Italië met een ander geluid. Op het album ‘Figli delle stelle’ bracht hij meer gesofisticeerde popmuziek, met stijlvolle discoklanken in de gelijknamige single. Hij werd ineens een ster en zowel de single als het album eindigden in de top 10 van het jaar. De single werd ook een kleine hit in Frankrijk. Ondanks het succes was er ook een groep fans van het eerste uur, die niet moest weten van de stijlverandering van Sorrenti en hem die evolutie kwalijk nam.
…op het album ‘Figli delle stelle’ bracht hij meer gesofisticeerde popmuziek, met stijlvolle discoklanken in de gelijknamige single…
In 1979 volgde het album ‘L.A. & N.Y.’, dat ook de eerste plaats haalde en met ‘Tu sei l’unica donna per me’, dat veertien weken bovenaan stond, de grootste hit van het jaar afleverde. Bij ons en in Nederland werd het een bescheiden hit, maar in Zwitserland haalde hij ook de hoogste positie, in Oostenrijk de tweede plaats en in Duitsland miste hij maar nipt de top 10. Het jaar nadien werd hij zesde op het Songfestival met ‘Non so che darei’, opnieuw een superhit en nummer 3 van het jaar. Het was de eerste keer dat Italië een artiest stuurde die niet via een deelname aan San Remo of Canzonissima was aangeduid. Ook dit nummer werd bij ons een kleine hit en het haalde de top 3 in Zwitserland, de top 5 in Zweden en Noorwegen, en een plaats in de middenmoot van de charts in Oostenrijk, Duitsland en Frankrijk. Alan Sorrenti waagde tevergeefs de grote sprong naar Amerika om het daar met zijn hits en herkenbare falsetstem ook in het Engels te maken. De albums, die hij daarna uitbracht, braken ook in Italië geen potten meer.
In 1983 werd hij verrast door zijn Amerikaanse vrouw, van wie hij gescheiden leefde, toen hij in bed lag met zijn Zweedse minnares. Het ontaardde in een gewelddadige discussie, waarbij de politie moest ingrijpen. De Amerikaanse werd gearresteerd en er werd een kleine hoeveelheid drugs in het huis gevonden. De vrouw vertelde tijdens het verhoor dat Sorrenti drugs gebruikte een ook dealde. Daardoor zat de zanger enkele maanden in de gevangenis. In 1987 kwam hij terug in het openbaar met een mislukte deelname aan San Remo. Hij blijft nog steeds platen maken, vaak interessant en inventief, maar met matig succes. Hij was erg gehecht aan Nepal, waar hij in 1974 had rondgetrokken. In 2015 ging hij terug naar daar om er, na de zware aardbeving, op te treden op de verwoeste plaatsen. De inkomsten schonk hij aan de slachtoffers.
Extra clips:
